geloof


HEERE, onze Heere, hoe machtig is Uw Naam op de hele aarde!

U Die Uw majesteit getoond hebt boven de hemel.

Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers,

de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt,

wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt,

en de mensenzoon, dat U naar hem omziet?


De immense omvang en complexiteit van het heelal zijn voor het menselijk verstand niet te bevatten. De mens kan met zijn waarnemingsapparatuur signalen van licht en geluid uit het heelal opvangen en proberen daar een patroon in te ontdekken van bewegingen en reacties. De hoeveelheid informatie is zo overweldigend en soms zo onverklaarbaar, dat er nauwelijks algemeen geldende wetmatigheden uit zijn af te leiden. Wetenschappelijke inzichten zijn modeverschijnselen. De laatste jaren wordt voorgesteld om 'van scratch' maar weer te beginnen vanuit een nieuw paradigma.

De vraag is of de mens in staat is algemeen geldende wetmatigheden af te leiden uit waarnemingen. De mens neemt namelijk waar vanuit zijn eigen zeer bescheiden plaats in het heelal. Wat hier wordt waargenomen, kan er vanaf een andere gezichtshoek wel eens totaal anders uitzien. Door instrumentarium de ruimte in te schieten probeert de mens zijn gezichtsveld te verbreden. Echter, de afstanden die dat afgeschoten instrumentarium door de ruimte aflegt, zijn onbetekenend vergeleken met de omvang van het heelal. Zelfs bij het begrijpen van de huidige toestand in het heelal is een enorme dosis geloof nodig in het gehanteerde model. Sommige modellen blijft men hanteren, ook al bieden die geen plaats aan vele nieuwe gegevens, eenvoudigweg omdat er geen ander model voorhanden is.

Als de huidige toestand van het heelal niet kan worden doorgrond, hoeveel te minder het ontstaan en de bestemming ervan. Het verstand schiet hopeloos tekort, zelfs al bij de geringste poging om te begrijpen waar alles vandaan kwam en hoe alles ontstond. Waar het verstand tekort schiet, moet de mens overstappen op geloof. En dat doet in wezen ieder mens, ook wanneer geen sprake is van geloof in God. Sinds de jaren ‘60 is het geloof in een oerknal in de mode. En hoewel daar intussen vele bezwaren tegenin zijn gebracht, blijven veel wetenschappers zich er krampachtig aan vast houden. Er is namelijk geen ander model en met allerhande hulp-hypethesen van donkere materie of antimaterie wordt het model overeind gehouden. Evenzo wordt het model van het ontstaan van het zonnestelsel met de Oort-cloud van meteorieten overeind gehouden, om een verklaring te bieden voor al die tegen elkaar in draaiende planeten en manen.

Geen enkele thans bestaande wetmatigheid kan echter het ontstaan van de natuurwetten, de stortvloed aan tegenstrijdige verschijnselen, het ontstaan van leven, het ontstaan van de enorme variatie in plantaardig en dierlijk leven, het ontstaan van alle geestelijke aspecten van de menselijke geest en samenleving verklaren. Het is alsof deze dingen in de schepping gegeven zijn, in de vorm waarin we ze dagelijks aantreffen. Wie vanuit de werkelijkheid onbevangen tegen de schepping aankijkt, ziet daarin de hand van een Meester-architect die alles vanuit een onvoorstelbaar groot plan met eindeloze precisie tot stand heeft gebracht.

Hij heeft daarbij geen enkele steek laten vallen zodat zelfs de meest ver weg staande ster en het meest onooglijke onderdeeltje van de schepping beantwoordt aan de door Hem ingestelde wetmatigheden. Niets maar dan ook niets verraadt op enige wijze de aanwezigheid van de Maker die alles heeft opgesteld. Alles lijkt zich volledig automatisch, volgens bepaalde min of meer vaste wetmatigheden te gedragen en te ontwikkelen, zonder dat er ook maar ergens een hand aan te pas komt. God heeft geen enkele steek laten vallen waardoor ineens duidelijk zichtbaar zou zijn dat Hij het is die overal achter zit.

Het is met het heelal niet zoals met de set van een film, waarmee fouten zijn gemaakt zodat ineens voor het bioscooppubliek zichtbaar wordt dat het ‘nep’ is. Het heelal vertoont bijvoorbeeld nergens een plotseling einde of een klein openingetje naar de hemel van waaruit het wordt voortgebracht. Dat is iets wat wel regelmatig gebeurt bij mensenwerk, zoals de set van de Titanic, die plotseling ophoudt, zodat iedereen kan zien dat we met een model op schaal van een onderdeel van het schip te maken hebben, met daarachter het land achter de baai waar de opname plaatsvond. Dergelijke fouten maakt de Schepper niet. Sterker nog. Hij maakt geen enkele fout.

En zo staan we als mensen tegenover een heelal met een eindeloze afmetingen en complexiteit, waarin alles lijkt op eigen initiatief en kracht te draaien, een heelal dat zo geconstrueerd is dat de mens maar twee wegen open staan: in Hem geloven of niet in Hem geloven. God wil dat we Hem geloven en in Hem geloven. Dat is de diepste wens van zijn hart voor ieder mensenkind. En gezien de almacht die Hij tentoonspreidt in de grootsheid van het heelal, dan is dat beetje geloof dat wij Hem kunnen geven toch niet teveel gevraagd?

- 13 december 2021 -

jij

Keer tot Mij terug want Ik heb je verlost.