Hij komt met de wolken

en alle ogen zullen Hem zien

de essentie

In Hem leven wij


De mens is in staat tot enorme prestaties. De afgelopen eeuw gaf een ongeëvenaarde explosie van wetenschappelijke en technologische kennis en het eind is nog niet in zicht. Wetenschappelijk nadert de mens steeds dichter tot de grenzen van het kenbare door materie en ruimte tot in haar kleinste deeltjes te ontrafelen. Welke conclusies volgen uit al die kennis?


Die conclusies laten lang op zich wachten. De mens is niet in staat om de essentie van de dingen te doorgronden. Wat materie, energie, ruimte en tijd en de wetmatigheden daartussen ten diepste zijn, blijft een mysterie, net als het wezen van het leven en het bewustzijn. Dat mysterie ligt buiten het terrein van het wetenschappelijk onderzoek en bevindt zich op het domein van het geloof.

Als de elementen van de schepping niet volledig gekend kunnen worden, hoeveel te minder de Schepper Zelf? De wetenschap is huiverig zelfs maar te spreken van een Schepper. Liever heeft men het over ‘de Natuur’, die dit of dat ‘regelt’ of ‘de Evolutie’ die de ontwikkeling van het leven ‘stuurt’, in de hoop ooit te kunnen ontdekken hoe die Natuur en die Evolutie dat klaarspelen, zonder enig beroep te doen op planmatige intelligentie buiten de zichtbare werkelijkheid.

De zoektocht naar het geheim achter het ontstaan der dingen wordt al sinds Darwin ondernomen maar lijkt steeds verder buiten het bereik van de wetenschap te komen, omdat steeds duidelijker wordt hoe complex alles in elkaar zit en hoe minutieus precies alles op elkaar is afgestemd. Slechts een piepkleine wijziging in fysiologische omstandigheden zou het leven op aarde onmogelijk maken.

De kans dat een dergelijke complexiteit en nauwkeurigheid van afstemming door toeval zou zijn ontstaan is dermate klein dat dit binnen ons heelal onmogelijk is, ook binnen de enorme ruimte die zij beslaat en de circa 13,8 miljard jaar van haar bestaan. Om problemen rond de oerknalhypothese op te lossen wordt momenteel door veel natuurkundigen een multiversum verondersteld, waarbij ons heelal er slecht één is uit ontelbaar veel andere 'heelallen'. Volgens een recent artikel is dat aantal echter zeer beperkt. En zelfs mét universum is het bestaan van leven in ons heelal onverklaarbaar. Anderen suggereren dat ons heelal is ontstaan door een 'botsing' met een ander heelal. Of dat ons heelal het resultaat is van een experiment door een oude beschaving in een vroeger heelal. Tja, er moet toch wel wat intelligentie aan te pas zijn gekomen, nietwaar?

Voor deze aannamen is echter evenmin waterdicht bewijs als voor het bestaan van God. In wezen is bij deze aannamen eveneens sprake van een geloof. Want waar al die heelallen ooit vandaan zijn gekomen, kan niet worden beantwoord, evenmin als de vraag waar God ooit vandaan kwam.

Het idee van ontelbare heelallen is recentelijk in de hoofden van wetenschappers opgekomen, die binnen één enkel heelal niet uitkwamen met hun evolutiegeloof en alle hulphypothesen die dit geloof overeind moeste houden. Het idee van God dateert al van het begin van de schepping en is vanuit de oudheid op ons overgedragen. Het idee van God heeft daarom historisch veel sterkere papieren.

De 66 geschriften die samen de bijbel vormen, veronderstellen een God die er al was aan het begin van alle dingen en die er zal zijn als alle dingen ophouden te bestaan. ‘Hij die was en die is en die komt’. Hij is de God van het verleden, Hij is de God van het heden en Hij is de God van de toekomst, waarbij Hij in de toekomst heel dynamisch wordt afgeschilderd: ‘Hij die komt’.

En Hij komt in niemand minder dan in de Persoon van Jezus Christus, de uitstraling van Gods heerlijkheid en de afdruk van zijn wezen. De essentie van het heelal is niet de ruimte, de materie, de energie of de tijd, De essentie is een Persoon: Jezus Christus, de Schepper, die Zelf zijn schepping betrad.

verleden

Uit Hem zijn alle dingen.

Dawkins

Niks

Kaïns vrouw

Rode Zee